Entrika Tablo

Entrika Boyutlar: • 105x150 cm • 125x178 cm İlham ve Saygıyla: Ah, zaman… Yeni ölmüş birinin üstünü örtercesine narin, her anın içinde koparılmayı bekleyen bir gül gibi. Denizlerin sessizliği, kadınların direnişi, sardunyaların kalabalığa karışması… Herkes, her şey bir yerde adını düşürmeye hazır. Hayata ve mısralara duyulan sonsuz saygıyla… Ah nasıl da geçiyor zaman yeni ölmüş birinin üstünü örtercesine narin, her yerde akşamüstleri bir gül gibi kopartılabilir polisle tartışan kadının arasına bayılan deniz neden her denizin bir de annesi olmasın bir elin bir elden hamile kalması denli zengin ve taksim’den beşiktaş dolmuşuna binen sardunya her adam adını bir yerlerde düşürebilir bu şiir yazıldığı gibi okunmalı bu hayat bilindiği gibi yaşanacaksa, yani hüzün dediğim yalnızca bir küfürdür ve küfür bir karanfilin ağzına ne kadar yakışırsa kalın, kırmızı bir çizgi çekin aşkın altına bakışların altına, ihanetlerin, intiharların da! sonra karşılarına geçip şaşırın biraz yani uçuruma yuvarlanan kamyona koşan köylü çocuklar direksiyonun başında bir palyaço bulunca nasıl nar gibi şaşırırsa! ah nasıl da geçiyor zaman nefes nefese doğan sevdaya rağmen keşke bir şeyler keşfetseydik diyor insan ve mezarlık yoluna sapıyor hemen ben bütün bir gece uyumadan ölebilirim herhangi biri bütün bir gece ağlayabilir unutturabilir saydam bir renk eski bir sevgiliyi ve bir camın patlayarak kırılması eski bir sevgiliyi birdenbire hatta acımasızca hatırlatabilir! yani sevgili dediğim yalnızca bir fıkradır hem insan bir fıkraya daha ne kadar gülebilir! (Öküz 53, Ekim 1998) Küçük İskender (Derman İskender Över) * Intrigue Dimensions: • 105x150 cm • 125x178 cm With Inspiration and Respect: Ah, time… Delicate as if covering the freshly deceased, a rose waiting to be plucked in every sunset. The silence of the seas, the resilience of women, the blending of geraniums into the crowd… Everything and everyone is ready to drop their name somewhere. With infinite respect for life and verses… Ah, how time passes delicate as if covering the freshly deceased, plucked like a rose in every sunset the sea fainting between the woman arguing with the police why shouldn’t every sea have a mother too as rich as a hand impregnating another hand and the geranium boarding the dolmuş from Taksim to Beşiktaş any man can drop his name somewhere this poem should be read as it is written if this life will be lived as it is known, that is, sorrow I say is merely a curse and a curse suits a carnation’s mouth as much as a thick, red line suits love, eyes, betrayals, and suicides too! then stand before them and be surprised for a bit like village children running toward a truck falling into a cliff finding a clown behind the wheel how pomegranate-like their astonishment! ah, how time passes despite the love born breathlessly one wishes we could discover something and immediately turns toward the cemetery road I can die without sleeping all night anyone can cry all night a transparent color can make one forget an old lover and the sudden, even cruel shattering of glass can suddenly remind one of an old lover! that is, what I call a lover is merely a joke and how much longer can one laugh at a joke! (Öküz 53, October 1998) Little Alexander (Derman İskender Över)